معنی رخ پخک - جستجوی لغت در جدول جو

رخ پخک

بخ بخ، په په، به به

(پَ / پِ خْ پَ / پِ)

پخلوچه. پچلیچه. غلغلیچ. غلملیچ. (رشیدی). غلفچ. غلمچ. قلفچه. غلغلک. غلغلی. و آن چنانست که انگشت در زیر بغل کسی کنند و بنوعی بجنبانند که بخنده افتدیا کف پای یا کف دست خارند بدان مقصود:
در میان فرس میدانی چه باشدپخپخو
در هری پخلوچه گویند از صغیر و از کبیر.
نیازی صاحب فرهنگ منظومه (از رشیدی)

پِخلوُچَه. پِچلیچه. غلغلیچ. غلملیچ. (رشیدی). غلفچ. غلمچ. قلفچه. غلغلک. غلغلی. و آن چنانست که انگشت در زیر بغل کسی کنند و بنوعی بجنبانند که بخنده افتدیا کف پای یا کف دست خارند بدان مقصود:
در میان فرس میدانی چه باشدپخپخو
در هری پخلوچه گویند از صغیر و از کبیر.
نیازی صاحب فرهنگ منظومه (از رشیدی)

لغت نامه دهخدا

پخ پخ

(پَ پَ)

په په. به به. خوش خوش. بخ بخ. آفرین. طوبی لک. مرحبا بک

لغت نامه دهخدا

رخ رخ

(رِ رِ)

رخ. آواز دندان. (فرهنگ نظام). ژغ ژغ. و رجوع به رخ شود

لغت نامه دهخدا

رخ رخ

(رَ رَ)

رخنه رخنه. (یادداشت مؤلف). چاک چاک. ظاهراً مبدل و مخفف لخت لخت است:
ای کرده دلم غم تو رخ رخ
تا چند کنم ز عشق پازخ.
عماد شهریاری.
تو شاد بادی و آزاد بادی از غم دهر
عدوت مانده ز بار عنا و غم رخ رخ.
سوزنی

لغت نامه دهخدا